PERFECT WOMAN by: William Wordsworth

PERFECT WOMAN

by: William Wordsworth (1770-1850)

HE was a phantom of delight

When first she gleam'd upon my sight;

A lovely apparition, sent

To be a moment's ornament;

Her eyes as stars of twilight fair;

Like twilight's, too, her dusky hair;

But all things else about her drawn

From May-time and the cheerful dawn;

A dancing shape, an image gay,

To haunt, to startle, and waylay.

I saw her upon nearer view,

A Spirit, yet a Woman too!

Her household motions light and free,

And steps of virgin liberty;

A countenance in which did meet

Sweet records, promises as sweet;

A creature not too bright or good

For human nature's daily food;

For transient sorrows, simple wiles,

Praise, blame, love, kisses, tears, and smiles.

And now I see with eye serene

The very pulse of the machine;

A being breathing thoughtful breath,

A traveller between life and death;

The reason firm, the temperate will,

Endurance, foresight, strength, and skill;

A perfect Woman, nobly plann'd,

To warn, to comfort, and command;

And yet a Spirit still, and bright

With something of angelic light.

William Wordsworth














"Była upojnym przywidzeniem"

Była upojnym przywidzeniem,
Gdy oczy pierwszy raz promieniem
Wdzięku olśniła; zjawą czaru,
Dla upiększenia minut paru
Zmaterializowaną, z okiem
Jak gwiazda, z włosów wokół zmrokiem,
Gdy wszystko inne w jej rozkwicie
Miało wzór w dniu majowym, w świcie;
I kształt ten, choć pogodą łudził,
Nawiedzał, nękał, ze snu budził.

Z bliska ujrzałem, że to dziwo
Jest Duchem, lecz zarazem żywą
Dziewczyną — która ze swobodą
Niewinną dąży, dokąd wiodą
Młodzieńcze kroki; kimś o twarzy,
Gdzie słodycz wspomnień równoważy
Słodycz obietnic; o naturze
Człowieczej, z miejscem na nieduże,
Codzienne troski, proste chętki,
Przelotne łzy i uśmiech prędki.

Dziś umiem w mym podwójnym cudzie
Czuć jedno tętno; jest jak ludzie,
Składa się z myśli i oddechu;
Jak inni, dąży bez pośpiechu
Przez życie w śmierć; rozumna, stała,
Przezorna, wierna — doskonała
Kobieta; z rąk jej ludzkich biorę
Pociechę, pomoc i podporę;
A jednak — wciąż Duch, jak przed laty,
Wciąż anioł jasny i skrzydlaty!